سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم
در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم
لب باز نکردم به خروشی و فغانی من محرم راز دل طوفانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شکر خند لبش جان نسپردم شرمنده جانان ز گرانجانی خویشم
بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
هرچند امین، بسته دنیا نیم اما دل بسته به یاران خراسانی خویشم
به آحاد شما به خاطر انتخاب این شعر زیبا تبریک می گویم.