روز داوری

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می​کنندمشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرسگوییا باور نمی​دارند روز داورییا رب این نودولتان را با خر خودشان نشانای گدای خانقه برجه که در دیر مغانحسن بی​پایان او چندان که عاشق می​کشدبر در میخانه عشق ای ملک تسبیح گویصبحدم از عرش می​آمد خروشی عقل گفت

چون به خلوت می​روند آن کار دیگر می​کنندتوبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می​کنندکاین همه قلب و دغل در کار داور می​کنندکاین همه ناز از غلام ترک و استر می​کنندمی​دهند آبی که دل​ها را توانگر می​کنندزمره دیگر به عشق از غیب سر بر می​کنندکاندر آن جا طینت آدم مخمر می​کنندقدسیان گویی که شعر حافظ از بر می​کنند