از خدا پرسیدم ........

از خدا پرسیدم:خدایا چطور می توان بهتر زندگی کرد؟        

خدا جواب داد :گذشته ات را بدون هیچ تاسفی بپذیر،

با اعتماد زمان حال ات را بگذران 

و بدون ترس برای آینده آماده شو.

ایمان را نگهدار و  ترس را به گوشه ای انداز .

شک هایت را باور نکن و هیچگاه به باورهایت شک نکن.

زندگی شگفت انگیز است فقط اگربدانید که چطور زندگی کنید

مهم این نیست که قشنگ باشی ، 

 قشنگ اینه که مهم باشی! حتی برای یک نفر

مهم نیست شیر باشی یا آهو مهم این است با تمام توان شروع به دویدن کنی

کوچک باش و عاشق.. که عشق می داند آئین بزرگ کردنت را

بگذارعشق خاصیت تو باشد نه رابطه خاص تو باکسی

موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن

فرقى نمی کند گودال آب کوچکى باشى یا دریاى بیکران...  

زلال که باشى، آسمان در تو پیداست

                                                   "نلسون ماندلا"

کلمات

 سازنده ترین کلمه( گذشت) است آنرا تمرین کن

   پر معنی ترین کلمه( ما) است آن را به کار ببر 

       عمیق ترین کلمه (عشق) است به آن ارج بده

           بی رحم ترین کلمه( تنفر) است باآن بازی نکن

               خود خواهانه ترین کلمه (من)است از آن حذر کن

                   نا پایدار ترین کلمه (خشم) است آنرا فرو بر

                      توانا ترین کلمه (دانش) است آنرا فراگیر

                          محکم ترین کلمه( پشتکار) است آنرا داشته باش

                             لطیف ترین کلمه (لبخند) است آنرا حفظ کن

                                دوستانه ترین کلمه(رفاقت)است ازآن سوءاستفاده نکن

                                   عاقلانه ترین کلمه (احتیاط) است  حواست را جمع کن

                                      سخت ترین کلمه (غیر ممکن) است وجود ندارد

                                         محرک ترین کلمه(هدفمندی)است زندگی بدون آن پوچ است

صدایم کن ای عشق

 

صدایم کن ای عشق

دل روشنی دارم ای عشق

صدایم کن از هر کجا می توانی

صدا کن مرا از صدفهای سرشار باران

صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن

صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو 

بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازی است؟

بگو با کدامین افق می توان تا کبوتر سفر کرد؟

بگو با کدامین نفس می توان تا شقایق خطر کرد؟ 

مرا می شناسی تو ای عشق

من از آشنایان نزدیک آبم

و همسایه ام مهربانی است

و طوفان یک گل مرا زیر و رو کرد

پرم از عبور پرستو ،

                          صدای صنوبر

                                          سلام سپیدار

و در من تپش های قلب علف ریشه دارد

دل من گره گیر چشم نجیب گیاهست

صدای نفس های سبزینه را می شناسم

و نجوای شبنم

 مرا می برد تا افق های باز بشارت...

مرا می شناسی تو ای عشق

که در من گره خورده معنای رویش

گره خورده ام من به دلتنگی برگ

گره خورده ام من به صبح شقایق

گره خورده ام من به بال کبوتر

گره خورده ام من به پرهای پرواز

گره خورده ام من به معنای فردا

گره خورده ام من به آن راز روشن

 که می آید از سمت سبز عدالت

دل تشنه ای دارم ای عشق

صدایم کن از ذهن زاینده ابر

مرا زنده کن زیر آوار باران

مرا تازه کن در نفسهای بارآور برگ

مرا خنده کن بر لبانی که شب را نگفتند

مرا آشنا کن به گلهای شوقی که این سو

شکفتند و آن سو شکفتند

دل شاعری دارم ای عشق

صدایم کن از جوشش چشمه شعر

صدایم کن از بارش بید مجنون

صدایم کن از وسعت هر چه خوبیست

صدایم کن از قله های نیایش

صدایم کن از عرش

                      عرش پرستش

دل نورسی دارم ای عشق

مرا پل بزن تا نسیم نوازش

مرا پل بزن تا تکاپوی خورشید

مرا پل بزن تا ظهور جوانه

مرا پل بزن تا سبدهای بارآور باغ

دل عاشقی دارم ای عشق

صدایم کن از صبر سجاده شب

صدایم کن از رکعت اول عشق

صدایم کن از بام قدقامت دل

صدایم کن ای عشق

صدایم کن از اوج بر قله صبح

صدایم کن از صبح یک مرد بر مرکب نور

صدایم کن از نور یک فتح بر شانه شهر

ترا می شناسم من ای عشق

شبی عطر گام تو در کوچه پیچید

من از شعر پیراهنی بر تنم بود

بدستم چراغ دلم را گرفتم

ودر کوچه عطر عبور تو پر بود

ودر کوچه باران

                  چه یکریز وسرشار...

گرفتم به سر چتر باران

کسی در نگاهم نفس زد

وسرتاسر شب پر از جستجوی تو بودم

و سرتاسر روز

                   پر از جستجوی توهستم

صدایم کن از پشت این جستجوی همیشه

دل روشنم را صدا کن به سمت سحرگاه خورشید

دل روشنم را صدا کن

                          به معنای بی منتهایی که با روشنیهاست

مبادا فریبی دلم را به بازی بگیرد

مبادا دروغی بخندد

                       کبوتر بمیرد.......

                           

حال دنیا

حال دنیا را بپرسیدم من از فرزانه ای

گفت یا آب است یا خاک است یا پروانه ای !

گفتمش احوال عمرم را بگو این عمر چیست ؟

گفت یا برق است یا باد است یا افسانه ای !

گفتمش اینها که می بینی چرا دل بسته اند ؟

گفت یا خوابند یا مستند یا دیوانه ای !

گفتمش احوال عمرم را پس از مردن بگو؟

گفت یا باغ است یا نار است یا ویرانه ای ! 

                              "ابوسعید ابوالخیر"

پناهم ده

پناهم ده

خداوندا به چنگ نفس نافرمان گرفتارم  

چون آهویی که افتد بی خبر در دام صیادی

دلم چون گور تاریکی است، از آن برنمی خیزد 

 نه شور و نغمه ای، نه آه جانسوزی، نه فریادی

خدایا آنچنان در عالم تسلیم خشنودم  

که با درد تو،درمان با غمت، شادی نمی خواهم

الهی! جذبه عشق تو را خواهم که می دانم به هر  

عشقی که جز عشق تو رو کردم مجازی بود

چو طفلان در پی در رفتنم و اکنون پشیمانم  

که هر دلبستگی غیر از تو در من بود ، بازی بود ... 

پناهم ده که از دلبستگی های جهان 

تنها تو را خواهم، تو را خواهم، تو را خواهم ...... 

یا رب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده

چشم بینا ، جان آگاه و دل بیدار ده

هر سر موی حواس من به راهی می رود

این پریشان سیر را در بزم وحدت بار ده

مدتی گفتار بی کردارکردی مرحمت

روزگاری هم به من کردار بی گفتار ده

در دل تنگم ز داغ عشق ، شمعی برفروز

خانه تن را چراغی از دل بیدار ده

                                 "صائب تبریزی"

بیستون حادثه

بیستون حادثه  

وقتی که عشق در دل ما ریشه می کند

 فرهاد زندگی هوس تیشه می کند 

در بیستون حادثه ها تا که می روی

شیرین فقط به گام تو اندیشه می کند

این سبزه زار وحشی احساس مال تو

تا بنگری پلنگ چه با بیشه می کند

هر روز وقت آمدنت پشت پنجره

یک باغ گل نگاه به آن شیشه می کند

یک "من" نگاه دزدکی خود برید وگفت :

این عاشقی چه بود که دل پیشه می کند

یک لحظه بیشتر به تماشا نمانده است 

وقتی که عشق در دل ما ریشه می کند 

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما 

سنگ ما سینه ما ناخن ما تیشه ما 

بهر یک جرعه می منت ساقی نکشیم 

اشک ما باده ی ما دیده ی ما شیشه ی ما 

هر سنگ ز بیستون گواه است 

کاندر ره عشق کوه کاه است  

بیستون کندن فرهاد نه کاریست شگفت 

شور شیرین به سر هر که فتد کوهکن است