دم صبح بهار

من دلم می خواهد 

                                                                                        در دم صبح بهار

شاخه ای از گل یاس

                                                                                       بوته ای از گل نرگس

                                                                                                                                                                                      بغلی از گل سرخ

همه را برگیرم و بسازم سبدی از پر طاووس سپید

                  تا دهم هدیه به آنان که نوازش دادند

                                                      غنچه عشق و وفاداری را ......

دعا

خدایا   

مگذار دعا کنم  

که مرا از دشواریها و خطرهای زندگی  

مصون داری 

بلکه دعا می کنم تا در رویارویی با آنها 

بی باک و شجاع باشم 

مگذار از تو بخواهم که درد مرا تسکین دهی 

بلکه توان چیرگی بر آن را به من ببخش

دست های پر گل اند این شاخه ها

آنچه را ویرانگر پائیز درهم ریخت ، غارت کرد ، برد ، آنچه را سرمای دی ، یک سر به نابودی سپرد ، و آنچه را کولاک بهمن ، زیر پای خود فشرد ؛ باز می سازد بهار. روی آن ویرانه ها پرچم رنگین گل را برمی افرازد بهار.   تار و پودش ، تشنه سازندگی ست . در نهادش نیروی جان آفرین زندگی ست .   در تکاپویی گران ، بی های و هوست . چهره اش ، رنگین کمانی از بهشت آرزوست . با نسیمش ، هرچه خواهی : سبز و سرخ و رنگ و پوست . وین همه آبادی و شادی از اوست .   جاودان در گردش است این آسمان فصل بعد از فصل می گردد زمان نیک می دانی گذشت روز و شب خود چه می آرد به روز مردمان !   این میان ، هر سال از لطف بهار ، با طلوع ارغوان ، بار دیگر می شود جان ها جوان . جای غم ، شادیست ، جاری در وجود جای خون ، شوق است در رگ ها روان .   با پیام دلکش « نوروزتان پیروز باد » ! با سرود تازه « هر روزتان نوروز باد » ! شهر سرشار است از لبخند ، از گل ، از امید تا جهان باقیست این آئین جهان افروز باد !   بوی جان می آید اینک از نفس های بهار . دست های پر گل اند این شاخه ها ، بهر نثار . چون بهار ای همسفر ! ای راهی این رهگذار ! همتی سازنده از جان نفس هایت برآر .   "فریدون مشیری "

مهربان زیبا دوست

مهربان زیبا دوست

 

چشم در راه کسی هستم

کوله بارش بردوش

آفتابش در دست

خنده بر لب،گل به دامن،پیروز

کوله بارش سرشار از عشق،امید

آفتابش نو روز

با سلامش،شادی

در کلامش،لبخند

از نفس هایش گل می بارد

با قدم هایش گل می کارد

مهربان،زیبا،دوست

روح هستی با اوست

قصه ساده ست،معما مشمار،

چشم در راه بهارم آری

چشم در راه بهار....

" فریدون مشیری"

سال نو مبارک

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شدارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داداین تطاول که کشید از غم هجران بلبلگر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیرای دل ار عشرت امروز به فردا فکنیماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشیدگل عزیز است غنیمت شمریدش صحبتمطربا مجلس انس است غزل خوان و سرودحافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود

عالم پیر دگرباره جوان خواهد شدچشم نرگس به شقایق نگران خواهد شدتا سراپرده گل نعره زنان خواهد شدمجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شدمایه نقد بقا را که ضمان خواهد شداز نظر تا شب عید رمضان خواهد شدکه به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شدچند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شدقدمی نه به وداعش که روان خواهد شد

" بوی باران ، بوی میخک ، بوی خاک ، یاد یاران ، یاد رویاهای پاک ، نرم نرمک می رسد اینک  

بهار، خوش به حال روزگار "  

 بهار زندگیتان سبز و نوروز بر همه شما دوستان عزیز مبارک.