پناهم ده

پناهم ده

خداوندا به چنگ نفس نافرمان گرفتارم  

چون آهویی که افتد بی خبر در دام صیادی

دلم چون گور تاریکی است، از آن برنمی خیزد 

 نه شور و نغمه ای، نه آه جانسوزی، نه فریادی

خدایا آنچنان در عالم تسلیم خشنودم  

که با درد تو،درمان با غمت، شادی نمی خواهم

الهی! جذبه عشق تو را خواهم که می دانم به هر  

عشقی که جز عشق تو رو کردم مجازی بود

چو طفلان در پی در رفتنم و اکنون پشیمانم  

که هر دلبستگی غیر از تو در من بود ، بازی بود ... 

پناهم ده که از دلبستگی های جهان 

تنها تو را خواهم، تو را خواهم، تو را خواهم ...... 

یا رب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده

چشم بینا ، جان آگاه و دل بیدار ده

هر سر موی حواس من به راهی می رود

این پریشان سیر را در بزم وحدت بار ده

مدتی گفتار بی کردارکردی مرحمت

روزگاری هم به من کردار بی گفتار ده

در دل تنگم ز داغ عشق ، شمعی برفروز

خانه تن را چراغی از دل بیدار ده

                                 "صائب تبریزی"