دوست داشتن.....

به نام خدای مهر 

 دوست داشتن ....... 

زمانی می توانی بگویی دوستش دارم  که نه تنها مهربانیش ، لطفش ، شادیش ، زیباییش ، حسنش ، گرمیش  بلکه خشمش ، بی مهریش ، عیبهایش ، غمش ، دلتنگیش و سردیش را نیز دوست بداری.

زمانی می توانی بگوئی دوستش دارم که بی آنکه بخواهد انجام دهی ، بی آنکه بگوید بدانی ، بی آنکه باشد حضورش را احساس کنی .

زمانی می توانی بگوئی دوستش دارم که وقتی نیست ، باشد و وقتی هست تو نباشی

وقتی می گوید سراپا گوش شوی ، سراپا نیاز شوی ، سراپا خواهش شوی....

دوست داشتن یعنی برای هم زندگی کردن نه با هم زندگی کردن.

در دوست داشتن یگانگی لازم نیست، و رسیدن مهم نیست ، "خود" مهم نیست هر چه هست فقط اوست. بودنش ، آرامشش ، خوشبختیش ، شادیش ، پیروزیش نهایت آرزوی توست.

هرگاه او را همان گونه که هست دوست داشتی نه آن گونه که تو می خواهی باشد و هرگاه خود را شکستی و از خود به خاطر او گذشتی بدان که به رمز دوست داشتن دست یافته ای ، 

و آنگاه دیگر آنچه که دوستش می داشتی مهم نیست ، مهم خود دوست داشتن است و بس..... 

آرزو می کنم که همچون چشمه ای باشیم سرشار از محبت ، عشق ، مهر ، پاکی و صفا که بی آنکه از ما بخواهند هدیه کنیم تمامی آن عشقی را که در وجودمان به ودیعه نهاده شده است.  

و آرزو می کنم که همه ما دوست داشتن و دوست داشته شدن را به معنی واقعی کلمه تجربه کنیم . 

ترا چون نسیم صبا دوست دارم
ترا چون حدیث وفا دوست دارم
چو حل گشته ام در وجود تو با خون
ترا از من و ما ، جدا دوست دارم
دلم را کسی جز تو کی می شناسد
ترا ای بدرد آشنا ، دوست دارم
چو بیمار جان بر لبم از جدایی
گل بوسه را چون دوا ، دوست دارم
بلای وجودی ، مرا مبتلا کن
ز هستی گذشتم ، بلا دوست دارم
مگیر از سرم سایه شهپرت را
ترا همچو فر هما دوست دارم
بشبهای تاریک و تلخ جدایی
خیال ترا چون دعا دوست دارم
قسم بر دوچشمان غم ریز مستت
ترا من بقدر خدا دوست دارم 

روز عشق و دوستی بر پیروانش مبارک باد.